Naasten

Zaken die Raken

Naasten, gedichten en gedachten die steun kunnen bieden

Voor jou

Als je nog niet van de schrik bent bekomen en er nog zoveel vragen zijn,
Word je toekomst je ontnomen, doet het van binnen heel veel pijn.
Dagen, maanden, jaren van onzekerheid, een leven vol emoties en heel veel pijn.
Het is onvoorspelbaar  hoe deze ziekte je leven leidt
De onmacht, de gedachte,  zal ik er over vijf jaar nog wel zijn.

Je partner, kinderen, familie  Hoe zal het ze vergaan?
Hoe moet het verder  Als ik er niet meer zal zijn,
kunnen ze er mee omgaan kunnen ze het wel aan?
Dat doet misschien wel het meeste pijn.
Je wilt er over praten  En zoekt een luisterend oor,
je praat met mensen uit je eigen relatie.
Maar ook met lotgenoten en hulpverleners, die zijn er tenslotte voor!
En je zoekt natuurlijk zoveel mogelijke informatie.
Je wilt af van die pijn  en die onzekerheden.
Je weet ook wel dat er heel veel mensen genezen.
En voor hen is kanker misschien wel het verleden.
Maar toch denk je  het kan voor mij ook anders zijn

En toch komt er een dag waarop je denkt, mag ik er nog wel over praten
is het geen verleden tijd. Er is toch bijna niemand meer
Die er nu nog aandacht aan schenkt. Maar voor jou is het pas voorbij,
als je lichamelijk,  maar ook geestelijk van de kanker bent bevrijd.
(Tonia van der wal: 1999)

Je vader en je moeder

Waren zij het niet die je leerde, fietsen leerde lopen,
Grote verbanden bonden op kleine wonden.
Veilig altijd terugvallend in die warme of sterke armen Vol met liefde,  zo vertrouwd. !
Klein als je was. Papa en mamma gingen nooit in de fout.

Als puber veranderde dat natuurlijk,   Begrepen ze je ineens niet meer?
Nee, jij werd volwassen,  zo gaat dat generaties lang, keer op keer
Kijk je nu op die tijd terug snap je ‘t beter
Het was geen wedstrijd die je moest en hoefde te winnen, Dat weet je nu zoveel beter.

Zoveel nog willen doen, zoveel nog uit te leggen van ” dat was wat ik bedoel”
Wat restte is stilte en dat diepe gat., dat is nu wat ze noemen “onmacht”
Jij verlamd probeert te zoeken naar een waarom…… Verdriet hebben is niet dom.

Ouders missen dat is wrang.

kwijt raken wat goed voelde,  zonder hen was je immers niet bang .
Je moeder met haar wangen tegen die jouwe,  voelde dat niet zacht, zo vertrouwd.
En dan je vader, bovenop op zijn rug , je hele wereld kon niet meer stuk.
Eerlijk gezegd doet dit leven vaak meer met je dan je wilt.
Je zekerheid gestolen
Ga er maar voor staan  De zin van het leven. hup.. erachteraan .

Er word niet gevraagd naar je gevoelens,
Afgepakt dat wat je lief had, van het ene op het ander moment
Moet je door. Dat wordt immers van je verwacht
Maar wie helpt jou door deze donkere nacht?
Droom maar,  denk maar, leef  maar door.
Ja makkelijk praten zeg je…….Maar waarvoor?

Zonder herinneringen hoeft dat niet,
Zonder liefde hoeft dat niet,
Zonder hen hoeft dat niet.
Hun bloed stroomt in jouw aders je hele lichaam door,
was jij niet een product van een versmelting
En juist,… dat geef jij weer door.

Dus niet zomaar zeggen  ik wil niet of ik leg me erbij neer.
Nee, jij zegt met je hoofd omhoog.
Ik ga ik er weer voor!
Dat doe ik zeker..
Ik ga door…. !

De Dood

Er zijn momenten dan denk ik na over de dood
Nooit zal ik dat kunnen bevatten
Wordt dat het einde waarop ik heb gehoopt?
Op zo’n moment Ben ik diep in mijzelf gekeerd
En vraag mij dan af waarom ik mij niet tegen die bizarre gedachten heb verweerd

En als ik het dan uiteindelijk niet meer zie zitten Mij afvraag of mijn leven wel zin heeft
Raak ik in paniek Er moet toch iets zijn wat mij weer kracht geeft?
En dan ineens word ik overspoeld door een golf van kracht
Ik merk hoe een vredig gevoel bezit van mij neemt Alles om mij heen krijgt weer kleur
Mijn sombere gevoelens van net, wat lijken die nu vreemd
Zo blij dat die angstige somberheid nu is verdwenen
Gedachten over de dood hadden mij bijna tot wanhoop gedreven
Besef ik, wat hou ik van mijn familie, wat hou ik van mijn vrienden,
En ook al ben ik bang,  wat hou ik toch van dit leven
Onbekende schrijver

Sterk zijn !

Wat is dat, tegen jezelf zeggen huil niet, toon geen emoties. toon geen verdriet ?
Je eigen vol laten lopen met beton, is dat het ?cIk denk van niet.
Sterk zijn, dan moet je durven bekennen, dat aan verdriet en verlies niemand kan wennen.

Sterk zijn dat ben je  als je door het leven heen je tranen kan laten vloeien
Als je durft te zeggen, ik voel me zo ontzettend alleen.
Niet dat starre, niet dat dwaze, vaak gezegd door mensen die het niet kunnen,  die niet willen erkennen, die eraan moeten wennen, dat sterk zijn heel wat anders is.

Sterk zijn betekent  durven laten zien.
Laat zien je emoties,  dat is goed, het kan je niet verdommen,
Huilen,….dikke tranen laat maar komen.
Je hebt recht, recht op je eigen verdriet,
Anders heb je geen recht van spreken, anders verdient diegene waarom je huilt  jouw gevoelens niet.
(tvdwal2000)

2 handen

2 handen stijf ineen geslagen
zo kunnen wij het leven aan
2 handen stijf ineen geslagen
daar halen wij de kracht vandaan
Onze voetstappen op het zand van het leven
zo kunnen wij het leven aan
soms kijk ik om en zie dan even
dat ze dezelfde weg zijn gegaan
die voetstappen hebben indruk nagelaten
en zullen onze gedachten niet verlaten
samen op het pad van het leven
dat is wat jullie is gegeven
(Ingezonden Kiek schekkerman)