Zaken die raken

Rouwteksten om je te helpen en te steunen als je dat wilt…

Heb een beetje vertrouwen in mij Elke dag samen met jou was de moeite om geleefd te worden.
Elk uur dat ik je mijn liefde mocht geven was een uur te weinig
Elke tegenslag die we samen overwonnen versterkte onze band met elkaar
Heb je nog vertrouwen in mij? Elke dag die zonder mij voorbij gaat zal ik bij je zijn
Elk uur dat je mijn liefde moet missen geef ik je terug in eeuwigheid

Elke tegenslag die je nu alleen moet trotseren overwin die voor mij
Zo blijf ik in jou en jij in mij Heb een beetje vertrouwen
Je bent in je strijd tot het uiterste gegaan,
niemand kan begrijpen wat jij hebt doorstaan.
Als een schip achter het kim zeilt, is het niet weg, je kan het alleen niet zien.

Wilskracht. twee woorden wil en kracht …
Aan het einde restte nog slechts de wil, weg was de kracht
Rust nu maar uit jouw leven is volbracht

Zijn tranen vallen op jouw koude handen
Wanneer ik naar je kijk  Telkens denk ik aan die handen
Nooit meer binnen..handbereik.

Als je verdrietig bent  kijk dan diep in je hart en je zult zien dat je
huilt om wat je vreugde schonk.

Je was een rots in de branding en koerste recht door zee…
Je trotseerde storm en golven, alleen…je had de wind niet mee
Waarom al dat vechten, waarom al die pijn.
Je wilde hier niet weg je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk en geheel niet terecht.
Je wilde zo graag verder maar verloor dit gevecht.”
Niemand kan begrijpen hoe erg die pijn wel is,
niemand kan begrijpen hoe erg ik jou mis,
maar een ding moet je weten, ik zal je nooit vergeten.

De dood is maar een deur  Niet meer of niet minder
En dit leven maar een kamer

Treur niet omdat ik zo vroeg ging  Ik ben niet ver weg
Als je wil kun je me voelen  Als je luistert zul je me horen

Tussen ons is maar een muur  Dit huis kent vele kamers
We kunnen ze samen verkennenIk wacht, ik wacht, ik wacht

Afscheid nemen is met zachte vinger wat voorbij is dicht doen en verpakken
in goede gedachten ter herinnering.

Afscheid nemen is  met dankbare handen weemoedig meedragen
al wat waard is  om niet te vergeten.
Afscheid nemen is losrukken en achter laten en niet kunnen vergeten.
Waar mensen mensen zijn die elkaar verstaan
Waar liefde liefde is daarheen wil ik gaan
Waar het eeuwig vrede is waar de zon schijnt
Waar een nieuwe wereld is  die niet meer verdwijnt

Voor jou ging het sterven niet ineens Je hebt er moedig voor gestreden
Niemand kan weten wat je hebt gevoeld Ook niet wat je hebt geleden.
Zwaar werden de dagen en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies van de strijd om het leven Heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven.

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij
dan verdwijnt de woede en voel je je vrij
De strijd is gestreden je hebt je best gedaan
de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan
Als de trom is stil gevallen wie slaat dan nog de maat?
De melodie klinkt echter door zoals in ons hart geschreven staan
.
‘t Liefste wat wij hebben bezeten en vele jaren de spil van ons bestaan
vraag ons niet dat te vergeten en gewoon weer door te gaan.
Voor ons was je een licht voor vreemden duisternis
Je markante persoonlijkheid en je vrolijke gezicht
zullen wij ervaren als een groot gemis
Want een dag zonder lach was voor jou geen dag
Van vele dingen had je nooit genoeg je laatste reis kwam veel te vroeg.
Al hield je nog zoveel van het leven Je had het niet in eigen hand
Ongevraagd moest je het verlaten En wij staan machteloos aan de kant

De laatste uren dat we samen waren  verbonden ons onscheidbaar
en voorgoed want ieder woord dat je nog zei was taal die enkel leven doet.

Het is tijd, ik moet nu gaan , ik zal geen afscheid nemen.
Kijk naar mij uit hoog in de lucht, als de zon weer opkomt en de hele wereld nieuw is,
kijk dan naar mij uit en hou van mij. Zoals ik van jullie gehouden heb.
Tijdens je leven heb je een naam, zondermeer eer aangedaan.

Je liefde warmte en zorgzaamheid, kon je aan vele mensen kwijt.
Dat gaf jou leven grote inhoud, daarom is het voor ons nu zo koud.
Wij zullen moeten proberen, op fijne herinneringen te teren.
bedankt voor alles.

Nooit meer je stem
Nooit meer je lach
Nooit meer samen genietenvan een mooie dag
Niets is meer hetzelfde in ons leven
Maar het houden van jou en alle herinneringen zijn gebleven…

Beetje bij beetje moesten wij je verlaten
Wij konden op het laatst niet meer met je praten
Die blik , die stilte deed vaak zo zeer
de moeder van vroeger was je niet meer…
We zagen wel je stil verdriet
maar helpen konden we je niet.

Nu jij slaapt zonder te dromen
zul je nog altijd in mijn dromen komen
Ik zal voor je ademen, voelen en horen

niemand verdwijnt en niets gaat verloren.
Want niet door je lichaam, maar wel door je geest  zal iedereen weten wie je bent  geweest.

Het vuur in je ogen is nu uitgeblust de vechtlust uit je hart verdwenen
Voor de allerlaatste keer hebben wij jou gekust Bedankt dat we je een tijdje mochten “lenen”!
Zover als dat wij konden zijn wij met je meegegaan

Moeder, je was zo lief voor ons allen je te moeten missen zal ons zwaar vallen
Heel trots zijn wij zo’n moeder te hebben gehad Je blijft altijd bij ons diep in ons hart.

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

Zwaar werden de dagen en lang duurde de nacht.
hoe moeilik is het vechten bij het ontbreken van kracht.
zo ben je langzaam moe gestreden, uit ons midden weggegleden.
En na een moeilijke strijd  uit je lijden nu bevrijd.

Dat we zouden verliezen stond al vast, niet wanneer.
zij aan zij gevochten, tot de laatste keer.
Zoveel zorg voor je gezin, ook al was je ziek.

Lieve (naam) voor ons was je uniek.
De strijd heb je nimmer opgegeven
zelfs toen het einde werd verwacht
je bleef geloven in het leven
vol liefde, zorg en levenskracht.
Zwaar werden de dagen, lang duurde de nacht
hoe moeilijk is het vechten bij ontbreken van kracht
Ik heb de berg beklommen die jullie nog moeten gaan
ween daarom niet , ik ben in vrede gegaan.

Als ik eerder ga dan jij , huil dan niet,
Want ik zal altijd bij je zijn.

Als je me mist, fluister mijn naam, en ik zal er dan  voor je zijn.
Ook al zie je me niet, In je hart zal ik altijd blijven bestaan
In je gedachten zal ik blijven leven. Want vergeet 1 ding niet
Ooit zal ik je weer zien, want we zijn voor altijd samen

Vraag je niet af hoe lang je leeft, maar wat je gedaan hebt met je leven,
wat je, bewust, de mensen hebt gegeven,

de tijd waarin doet er niet toe. Zo kunnen bomen in het landschap staan,
in volle rust enhelemal compleet. Zo is ook die middag doodgegaan
en nooit vergeet ik wat ze voor mij deed.
Toon Hermans.

Mijn ogen turend langs velden, langs wegen,
nergens meer een glimp van jou.
Ogen gevuld met tranen.
Voorgoed weg uit het heden,
maar voor altijd in mijn verleden.

De vogels trekken weg. De bladeren ruisen in de wind.
De storm steekt even op
……en toen werd het stil.

Nooit klagend, nooit vragend, je lasten in stilte dragend
jouw handen hebben voor ons gewerkt, jouw hart heeft voor ons geklopt.
jouw ogen hebben ons tot het laatst gezocht.

Rust nu maar uit, je hebt het verdient.
Het leven is maar tijdelijk, de dood is onvermijdelijk,
de een leeft lang, de ander kort en ginds waar dat bedisseld wordt,

Ik ben verzadigd, verzadigd van het leven Ik heb het allemaal geproefd
De vriendschap, de liefde en de tederheid. Het verdriet, het lijden en de eenzaamheid.
Wees nu niet bedroefd. Sta niet stil bij wat ik achterlaat.De rest van mijn cocon.
Want kijk het leven heeft mijn vleugels en kleur gegeven.
De kleuren ze wijzen me de weg.

De weg langs de regenboog.
Tekort was je leven waarin je veel aan een ander wilde geven.
Je hebt je eigen zorgen achter lachen verborgen.

Adieu
Je bent niet dood – de Heer heeft je geroepen
bij Hem te wonen in Zijn glanzend huis;
je hoeft geen rust en vrede meer te zoeken
je hebt ze nu – want je bent veilig thuis.
Je bent niet dood – je mag voor eeuwig leven,
je bent verlost van onvolkomenheid,
van pijn en van verdriet. God zal je geven
een onbegrensd geluk in onbegrensde tijd.
Je bent niet dood. Maar ach, ik zal je missen,
zoals een mens de meest geliefde mist.
De jaren van geluk zijn nooit meer uit te wissen
en ik geloof: God heeft zich niet vergist….
Schrijver: Nel Benschop

Bomen sterven staande,
maar soms als niemand het ziet,
gaan ze heel even liggen.
De aarde schuilt in een korrel zand
Het heelal in een bloemblad puur
de oneindigheid in de palm van uw hand
en de eeuwigheid in een uur
De weg die we hebben afgelegd had vele tweesprongen
Je weet niet waar de wegen je gebracht zouden hebben.
De liefde heeft ons langs het juiste pad geleid
Door de tranen van dit uur
sluipt de glimlach der herinnering,
de fijne uren met die goede mens,
die stem, die ogen en dat hart,
dat hart vooral, lieve herinnering.

We hebben jouw naam in het zand geschreven maar de golven hebben die uitgeveegd
We hebben jouw naam in een boom gegrift ,maar de schors is afgevallen
We hebben jouw naam in het marmer gegrift ,maar de steen is gebroken
We hebben jouw naam in ons hart geborgen en de tijd zal die bewaren !

Als mijn tijd gekomen is en ik afscheid neem van het leven
merk jij, in al je eeenzaamheid, dat ik onzichtbaar  bij jou ben gebleven.

Afscheid nemen is met dankbare handen, meedragen al wat herinnering waard is………
Voor jou ging het sterven niet ineens,je hebt er moedig voor gestreden.
Niemand kan weten wat je hebt gevoeld, ook niet wat je hebt geleden.

Afscheid nemen doet zo’n pijn, toch vonden wij het fijn,
om tot het laatste moment bij je te zijn.

Al heeft hij ons verlaten
hij laat ons nooit alleen.
Wat wij in hem bezaten
is altijd om ons heen.

Zo dapper heb je gestreden, en zo moedig heb je het aanvaard.
Rust zacht lieve ……(naam)

Een moeder sterft altijd te vroeg, al wordt ze nog zo oud.
Je bidt dat God haar sparen zal, omdat je van haar houdt.
Maar als de jaren knellen gaan, zij ziek wordt, moe en oud,
bidt je dat God haar halen zal, omdat je van haar houdt.
Ik heb je niet verloren daarvoor gaf je mij teveel.
Wat jij me zei, dat blijf ik horen. Van wat ik ben, ben jij een deel.
Ik kan je overal nog horen, in wat ik doe, in wat ik laat.
Jij was en blijft voor mij een zegen, waarvan het spoor steeds verder gaat.

Je uit ze meestal niet
Omdat ze omfloerst zijn door intens verdriet  Sterk zijn is een motto
Daarom zie je het meestal niet
Gré maart -2001

Niets waren wij , mensen in dit leven
was het niet door God gedragen en gegeven
zodat als hier het leven eindigt en aan de overkant begint
de mens bij Hem voorgoed een woning vindt .

Het huis is leeg en koud als ik je stem niet hoor
de tafels , stoelen en het bed
het stelt geen moer meer voor
een boom zonder takken ‘n hemel zonder blauw
m’n lief ,dat is een dag zonder jou …

Denk aan mij
Denk aan mij terug, maar niet in dagen van  pijn en verdriet……..
Denk aan mij terug in de  stralende zon
Hoe ik was toen ik alles nog kon…….
ingezonden:Tonia van der Wal

Achter je ligt een leven van werken en plicht en juist dat bepaalde in alles jouw gezicht
Flink was jij je hele leven moedig ben je tot het einde gebleven
Flink wil je nu dat wij zullen zijn maar afscheid nemen doet ons zo’n pijn

De zon scheen,
de vogels vlogen,
de bloemen bloeiden
en toen werd alles stil.

Veel gelukkige jaren waren we samen Samen waren we één. Maar nu jij er niet meer bent
Moeten we zonder jou verder …. dus alleen.
Als het lichaam niet meer wil en het leven wordt een lijden
kan men dankbaar zijn dat God het komt bevrijden
Slechts over blijft de herinnering van hoe ik leefde op aarde
en voor degene die achterblijft heeft dat de meeste waarde

Stil ben je van ons heengegaan je hebt altijd voor ons klaargestaan
geborgenheid en liefde heb je ons gegeven zo was je hele leven
je was een schat voor ons allen je te moeten missen zal ons zwaar vallen
Geen woorden kunnen het beschrijven de pijn die wij voelen om jou te moeten laten gaan

De ongelijke strijd die jij moest strijden al van het begin af aan
Geen woorden om het uit te leggen hoe graag jij nog bij ons wilde zijn
Geen woorden kunnen het beschrijven wat we voelen doet zo’n pijn

Sterf niet met mij.
Als je mij nog iets wilt geven.
Dan zou ik vragen Sterf niet met mij
Omhels het leven Je mag bedroefd zijn.
Maar wanhoop niet verdrink niet in té groot verdriet
Als je mij nog iets wilt schenken,
dan zou ik willen, blijf de toekomst zien.
Blijf hoopvol denken, zodat je uitgroeit
En voluit leeft het leven alle kansen geeft.
Yvonne van Emmerik 1997

Even met je hoofd eens knikken, als teken dat je ons nog kende
Even van die ogen-blikken dat je ons zo warm verwende

Nooit meer jij, maar liever dan dat te aanvaarden
droom ik dat je er nog bent héél dicht bij mij
Nooit meer jij de dood is onherroepelijk ‘t besef doet schrijnend pijn
van nooit meer wij Nooit meer jij  wat overblijft is de herinnering
aan liefde, zo warm en zuiver tussen jou en mij.

In stilte ben je heengegaan weggegleden uit ons leven
Een traan loopt langs je wang als afscheid voor hen die achterbleven
Al je liefde die je hebt gegeven blijft een deel van ons bestaan
Wanneer het leven lijden wordt is sterven een verlossing
en nu is alles dan voorbij bij ons is slechts de smart
je bent niet meer aan onze zij  maar wel voor altijd in ons hart.
En telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen veel te gauw….het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam meegenomen niet wie je was en ook niet wat je zei.
Toon Hermans.

Zover als dat wij konden zijn wij met je meegegaan
Moeder, je was zo lief voor ons allen je te moeten missen zal ons zwaar vallen
Heel trots zijn wij zo’n moeder te hebben gehad
Je blijft altijd bij ons diep in ons hart.
Opeens was ik ziek en dacht aan duizend dingen.
Toen kwam de pijn zodat ik niet meer kon zingen.
Daar was de angst hoe moet ik het verwerken?
Toen kwam de kracht  en hoor ik nu bij de sterken.

De uitstraling van iemand zijn aanwezigheid mag nog zo sterk zijn
Het gaat erom wat er van haar overblijft  als zij niet meer aanwezig is

Optimistisch tot het laatste  Niet moeilijk maken voor je naasten
Gesloopt van al je krachten Bleef je op een betere dag wachten
Wij waren jouw lust en je leven Maar er is geen tijd meer gegeven
Jij streed vol moed en kracht

Het is ons maar geleend de vele mooie dingen
Ons onbetwistbaar eigendom zijn de herinneringen.

Een moeder sterft altijd te vroeg , al wordt zij stilaan oud
Je bidt dat God haar sparen zal , omdat je van haar houdt
Maar als de dagen knellen gaan, en zij zich steeds zieker voelt en benauwd
Bid je stilletjes dat God haar halen zal. Omdat je van haar houdt ..

Juist nu je niet meer bij ons bent,  Zul je altijd bij ons zijn.

Als mijn tijd gekomen is ik afscheid neem van het leven
merken jullie, in al je eenzaamheid dat ik onzichtbaar bij jullie ben gebleven.
L
angzaam ben je van ons weggegleden
Elke dag een beetje meer
Telkens werd je weer iets ontnomen
Dat deed jou en ons zeer
Het is een gemis, een stille pijn
Dat je nooit meer bij ons zult zijn

Overal je schaduw
je beeltenis in de nacht
je lichaam in het zand
Overal je schaduw
je ogen in de lichten
je bent in mijn gedachten.
Overal je schaduw
hoe kan ik je vergeten.

Vroeger had ik later nog ‘de toekomst was van mij’
Ik had het leven voor me nu ligt het achter mij.
Ik heb al wat ik bezat achter mij gelaten.

Ik heb mijn tijd  gehad. Ik heb lang en gelukkig geleefd
heb mij met weinig tevreden gesteld
veel gekregen en ik ben van alle gaven voldaan, zachtjes naar God gegaan…

De strijd is gestreden
je ogen vallen dicht
voor ons blijft in herinnering
je vriendelijke gezicht.

Met mijn hoofd in de wolken, de wind in mijn rug .
Als een vlinder zo vrolijk ,als een vogel zo vlug
In een luchtkasteel wonen , met een regenboogbrug
In de zevende hemel , en nooit meer terug .

Afscheid nemen is met zachte vingers wat
voorbij is dicht doen in goede gedachten de
herinnering.

Als leven lijden wordt is sterven een gewin Is sterven vrede komt de dood als een vriend.

Als sterren kunnen spreken, als sterren kunnen zien  Zou je dan vanavond heel eventjes willen zwaaien.
Zodat wij hier beneden weten hoe  het verder moet zonder jou.

Als je iedere nieuwe dag  aanvaardt met een gulle lach
als je met een blij gezicht denkt aan je werk en aan je plicht
als je zonder veel gepraat anderen helpt met woord en daad
als je steeds naar het goede streeft heb je niet voor niets geleefd.

Helpen was je leven. voor iedereen stond je klaar.
Dank voor alles wat je hebt gegeven.
Dank voor het geen wat wij betekende voor elkaar.

Heer geef mij de kracht te aanvaarden
wat niet te veranderen is,
geef mij de moed te veranderen
wat niet aanvaard mag worden
en de wijsheid om het onderscheid
tussen beide te kennen.

Onze harten zijn verscheurd, woorden schieten te kort
gedachten zijn zinloos tranen een vertoning, kwaadheid een speldenprik
onmacht is weer is weer koning

Een geest zo sterk als een beer.
Een lichaam uiteindelijk toch te teer.
Een wijsheid niet te evenaren.
Een wilskracht niet te bedaren.
Een vechtlust bijna niet te temmen.
Alleen iets bovenmenselijks kon dit leven remmen.

Afscheid
Het is tijd voor mij te gaan  nu geen tranen meer
kijk naar de hemel en geloof  eens zien we elkaar weer.
Tijd voor mij jou te verlaten  geen verdriet meer en geen pijn
kijk naar de regenboog en weet  ik zal er altijd zijn.
Het zal niet eeuwig duren   eens komt er een moment
dat ik je weer zal vasthouden  dat je weer bij me bent.

Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand die je nooit meer zal zien
Hoe doe je dat? Afscheid nemen van iemand  waar je van houdt
Hoe doe je dat? Afscheid nemen van een dierbare Voor altijd, voorgoed
Afscheid nemen van iemand  Zeg me, hoe je dàt doet.

Niemand die het weten kan  hoeveel ik van je hou.
Niemand die mij troosten kan  in mijn verdriet om jou.
Niemand die begrijpen zal hoe vreselijk ik je mis.
Niemand die beseffen zal hoe erg die pijn wel is.

Thuis
Als je de voet op de andere oever zet en het blijkt de hemel te zijn.
Als je dan door een hand wordt aangeraakt en het blijkt Gods hand te zijn.
Als je dan muziek hoort en het blijken engelen te zijn
dan ben je niet heengegaan maar naar huis gegaan.
0nbekend.

Weet je, heb je gefluisterd, het leven is de moeite waard
als je je eigen hart beluistert en altijd je geduld bewaart…
En kom, heb je willen zeggen,
de dood is niet zo’n enge vent
je hoeft je huid slechts af te leggen
je bent er zo weer aan gewend
Maar jij, hoor ik je nu nog praten,
jij hebt nog zoveel tijd tegoed,
al moest ik je te vroeg verlaten,
ik volg je vreugde op de voet.
(Onbekend)

Voor mij is het niet erg meer, daarvoor is het verleden.
Wel voor jullie, die ik achterliet,
Vaarwel en wees tevreden.

Hand in hand zijn wij gegaan
Tot aan de drempel.

Moegestreden, door onze liefde omringd, ben je van ons heengegaan..
Niemand gaat echt dood. Iedereen leeft voort.

wanneer wij in gedachten naar hem kijken.
Steeds zien wij weer zijn lieve handen
nooit meer…. binnen handbereik.

‘t Verlies was er jaren voor het einde,
de rouw voordat het afscheid kwam
toen die onzekere verwarring bezit van zijn gedachten nam.
Wij voelden mee in zijn verdriet.
Nu rouwen wij, maar treuren niet.

De zon zal voor je schijnen aan de andere kant.
Hij kwam je halen wees vrij en laat je leiden door Zijn hand.

Als het leven een vijand wordt,
komt de dood als een vriend…