Twee handen aan een ragdun touw
Het dunne draad des levens
Daaraan had jij je vastgeklemd
hopend, wachtend en onwetend
hopend dat het goed zou gaan
Vechtend voor je leven
Onwetend dat de tand des tijds
Je touw had doorgevreten
Toen kwam je eind, je touwtje brak
Het einde van het bestaan
En ben je stilletjes, maar trots
naar ma op weg gegaan
Schrijver onbekend
Memories keep the one you loved
close to you in spirit and thought and always in your heart,
today and forever
Schrijver onbekend
Te snel voorbij,de vele dromen. Oneerlijk is het lot, dat is gekomen.
Zij/hij heeft haar/zijn leven geleefd; op haar/zijn eigen manier gedaan.
Een uniek mens is van ons heen gegaan.
Afscheid nemen doet zo’n pijn, toch vonden wij het fijn,
om tot het laatste moment bij je te zijn.
Waar God van houdt, neemt hij vroeg tot zich.
Veel te vroeg heb je ons verlaten,
waarom hadden we dat nooit in de gaten?
‘n Beetje
Sterven doe je niet ineens maar af entoe een beetje.
en alle beetjes die je stierf ‘t is vreemd, maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelf ontgaan je zegt ik ben wat moe.
maar op een keer dan ben je aan je laatste beetje toe.
(Toon Hermans)
Zo dapper heb je gestreden, en zo moedig heb je het aanvaard.
Rust zacht lieve ……(naam)
we zullen je erg missen. Elke dag opnieuw beginnen
je weg te vinden om het leven te beminnen.
Zo bijzonder Zoveel wils- en levenskracht
Zo moedig, zo’n ongelijke strijd.
Een moeder sterft altijd te vroeg, al wordt ze nog zo oud.
Je bidt dat God haar sparen zal, omdat je van haar houdt.
Maar als de jaren knellen gaan, zij ziek wordt, moe en oud,
bidt je dat God haar halen zal,omdat je van haar houdt.
Een mengeling van pijn en tranen slechts af en toe een sprankje hoop
Gedreven door een sterke wilskracht hoewel het onheil nader sloop
Je gedachtenis zal immer blijven te vroeg ben je van ons heengegaan
We houden van je en zijn je dankbaar voor alles wat je hebt gedaan
Waar mensen mensen zijn, die elkaar verstaan.
Waar liefde liefde is, daarheen wil ik gaan.
Waar het eeuwig vrede is, waar de zon altijd schijnt.
Waar een nieuwe wereld is, die niet meer verdwijnt.
Waar je ook bent, ik zou het niet weten. Niet in tijd of afstand te meten.
Ik heb je bij me, diep in mij, daarom ben je zo dichtbij.
Ik voel me gevangen, in een web van verdriet.
Ik wil het niet uiten, en dat niemand het ziet.
Mijn hart die krimpt samen, een brok in mijn keel.
Ik probeer het te dragen, maar het word me teveel.
Het liefst zou ik huilen, dus mijn hart gaat op slot.
Want zou ik het uiten, dan ga ik kapot
ingezonden: Hilly
Vlieg,vlieg kliene meid, vlieg maar naar de eeuwigheid
Een zachte wolk duifjes zo klein zullen voor jouw je vriendjes zijn
En de sterren en de maan zullen voor jouw stralen gaan
En de zon komt op voor jouw Vlieg vlieg maar gauw.
Vlieg vlieg mijn grootste schat
Wij hebben je hier maar voor even gehad maar voor ons een dierbaar moment
dat wij je hebben gekend Jij prachtig kind Jij deel van ons
word gedragen door het zachtste dons door een engel van puur satijn
tot de dag dat we samen zijn. Vlieg vlieg wees maar niet bang
jij mag best verdrietig zijn maar niet voor lang
Jouw hartje is puur en je zieltje nog vrij dus dans en zing en wees maar blij
neem alle kindjes bij de hand en zie je bent niet alleen in het hemelse paradijs
dus ga maar meid en huil maar niet echt vergeten doen we je niet
Vlieg vlieg kliene meid Vlieg maar naar de eeuwigheid ga maar, het is niet ver
vlieg maar naar de mooiste ster. je mamma : Gisella
Mag ik je nog één keer aanraken, Nog één keer
Nog één keer je zijde zachte gezicht strelen
Nog één keer een traan uit je gezicht vegen
Laat me nog één keer van je houden
Nog één keer met je delen
Ik wil je omhelzen
Maar het kan niet meer
Ik ben al te laat,mag ik dan nog één keer
Voor je echt het leven verlaat.
Schrijver onbekend
December
December: mist en duisternis en koude
En vrolijkheid die me maar matig smaakt
Ik ben dit rotjaar iemand kwijtgeraakt
Van wie ik tot het eind toe heb gehouden
De uren dat ik bij haar heb gewaakt
Terwijl de dood haar in zijn richting klauwde
De kleine strohalm waar ik op vertrouwde
Totdat het sloperswerk was afgemaakt
December – ik zou graag opnieuw beginnen
Maar als mijn schone lei het lijkt te winnen
Dan mikt de regen tranen op de ruit
De mist brengt de herinnering weer boven
De koude kan de wonden niet verdoven
Het donker wist het oude beeld niet uit
Ivo De Wijs uit: vroege vogel
Achter de donkerste nacht
straalt het mooiste licht
die verlost jou van je zware vracht
wat het leven heeft aangericht
Achter de donkerste nacht
zal de horizon verschijnen
en alles wat jou uit balans bracht
zal dan heel langzaam verdwijnen
Achter de donkerste nacht
zal een nieuwe dag ontplooien
zodat de zon weer naar je lacht
en jij alles van je af kunt gooien
ilona krijgsman (ingezonden door Rinus)
Gemis
Het is nu één jaar geleden
dat ons moeder overleden is
haar strijd is gestreden
voor ons is begonnen “het gemis”
zomaar even bellen
een goed gesprek
de uitjes richting Friesland
dat is wat ik mis
het delen van gevoelens
de goede raad van ma
het kind zijn niet meer voelen
dat is wat ik mis
de warmte die zij uitstraalde
het familie gevoel wat zij gaf
haar knuffels en haar zoenen
dat is wat ik mis
zo zijn er nog wel duizend redenen waarom ik haar zo mis
maar mijn leven moet weer verder ook nu zij er niet meer is…
“voor altijd in ons hart”
Anja en Gré
Rouwrumoer
Als het rouwrumoer rondom jou is verstomd de stoet voorbij is, schuifelend voeten,
dan voel ik dat er een diepe stilte komt, en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegen komen, we zeggen veel te gauw, het is voorbij
hij heeft allen je lichaam weggenomen, niet wie je was, of wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken, we zullen samen door het stille landschap gaan,
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken, raak je mijn hart nog duiderlijker aan.
Toon Hermans:
De diepe bodem van mijn hart
Eenzaam loop ik door het diepste dal
Een dal zo diep als een oceaan
Wetend dat ik de wolken niet bereiken zal
zolang het mijn tijd niet is om te gaan
Ik reik mijn hand uit, niet wetend waarnaar
Probeer toch nog iets aan te raken.
Ik kijk omhoog, wetend dat daar
iemand is die mij gelukkig kan maken.
Eenzaam loop ik door het diepste dal
Door de warmte en door de kou
Hopend dat ik snel de leeftijd bereiken zal
Dat ik weer verbonden zal worden met jou
Ik ga zitten, een traan valt op mijn schoot.
Ik huil, voel me leeg en ontzettend moe,
me afvragend .. waarom moest je dood?
Je was mentaal zo sterk, was er nog niet aan toe.
Eenzaam zit k in het diepste dal,
huilend en schreeuwend zit ik daar
Wetend dat ik de aarde weer bereiken zal
ik doe echter nietsm ik zit daar maar.
Ik kan het gewoonweg nog niet aan Al gaat het leven gewoon door.
Ik wou dat je nooit was weggegaan, mijn leven wordt nooit meer als ervoor…
Onbekend:
Schreeuw
Op de wanden van mijn hart pleeg ik elke dag graffiti.
Hoor mij roepen
hoor mij tieren
hoor mij brullen
hoor mij gieren
hoor mij tilt slaan
hoor mij stilletjes luidkeels doodgaan.
Er zijn geen woorden voor een zieke van wie je weet,zij red het niet.
Je streelt haar wang,je ziet haar ogen,je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor haar einde, dat na zoveel moedig strijden kwam,
omdat het niet alleen haar leven,maar ook haar lijden overnam.
Schrijver onbekend:
Er zijn mensen die het weten…. Maar niemand die het aan mij ziet.
Veel huilen zonder tranen,mijn stille intens verdriet.
Lieve vader in de hemel ik mis je elke dag.Je warme handen,je goede zorgen je steun en je lach.
Ooit zullen we weer samen zijn dan word dat echt groot feest.
En tot die tijd doe ik mijn best en zorg dat je trots op mij kan zijn geweest.
Schrijver onbekend:
Iemand verliezen die je liefhebt,
kan het droevigste zijn in je leven en
een woord of een gebaar lijkt
dan zo ontoereikend.
Als weten dat iemand aan je
denkt kan helpen, weet dan dat je
in mij gedachten bent.
onbekend.
Elke traan Is een teken, Een teken van vriendschap,
Een teken van liefde Een teken van verdriet.
Maar waarom bestaan tranen waarom bestaat de dood
waarom heb je verdriet elke vraag stel ik me vaak
waarom voel ik me altijd onzeker die vraag
komt het meest soms wil ik dood soms wil ik blijven leven
maar 1 ding weet ik wel het leven is niet altijd zo leuk .
Ingezonden door Simone
Doodgaan is zoiets als langzaam wegstervende passen
die hun voetdrukken nalaten in het zand.
Ik probeer je soms te volgen, maar je passen sterven langzaam weg.
Stilaan kwijn je weg uit mijn gedachten. Niet dat ik je ooit vergeten zal,
Want ooit volg ik JOUW spoor
Schrijver onbekend
Niemand zal ooit weten hoe graag we haar gezien hebben.
Niemand zal ooit beseffen hoeveel pijn we hebben.
Niemand zal ooit ondervinden hoeveel we haar zullen missen.
Niemand zal ooit begrijpen welke rol ze speelde in ons leven.
Maar iedereen zal weten dat ze nooit écht dood is.
Altijd zullen we haar meedragen in ons hart.
Nooit zullen we er ook maar aan denken
om haar te vergeten!!
Schrijver onbekend
Bedankt voor het het leven, dat je ons heb gegeven.
veel te vroeg ben je van ons heen gegaan,
en wij moeten nu op onze eigen benen staan.
we missen je nu elke dag, vooral je humor en je gelach.
wij kunnen we niet vergeten, en dat mag iedereen in de wereld weten.
Schrijver onbekend
Wat moeder zei, dat blijf ik horen, want zij gaf mij ontzettend veel!
ik heb mijn moeder niet verloren, zij is en blijft van mijn een deel.
Zij was en blijft voor mij een zegen, waarvan het spoor steeds verder gaat,
want overal kom ik haar tegen, in wat ik doe of wat ik laat.
Schrijver onbekend
Je moeder is je moeder Zo eigen en vertrouwd
Je wilt haar niet graag missen Omdat je van haar houdt
Maar eens dan komt de dag Dat je haar moet laten gaan
Je verstand zegt dat het goed is Maar in je ogen blinkt een traan
Schrijver onbekend
Het laatste beetje is nu op Veel was er te verduren
De kaarsjes zijn nu opgebrand, gedoofd zijn alle vuren.
Voor wie het aangaat is ‘t niet erg Die heeft genoeg geleden
Wel voor hen die hij achterliet. Vaarwel en rust in vrede
Rust nu maar uit Je bent bevrijd uit je lijden
maar ach,wat is het zwaar van jou te moeten scheiden.
Mijn avond gaat vallen ‘t wordt kil om me heen
Straks moet ik vallen en laat jullie alleen
Vergeving voor fouten en voor wat mis is gegaan
Maar kom in mijn nacht dicht om mij staan
De tranen in mijn ogen doen niet zo zeer
Als jullie mij troosten voor de laatste keer
edankt voor het het leven, dat je ons heb gegeven.
veel te vroeg ben je van ons heen gegaan,
en wij moeten nu op onze eigen benen staan.
Een dagje in de hemel
Nu jij niet meer op deze aarde bent Vraag ik me af hoe het jou vergaat
Hoe is het leven in de hemel ik neem aan dat die bestaat.
Kun je daar jezelf ontplooien Ben je daar gelukkig en vrij
Heb je vrienden en vriendinnetjes Ben je daar nu ook zo blij?
Wij die achterblijven zoeken een oplossing voor die vraag
konden we je maar eens opzoeken o,wat willen we dat graag.
dagje in de hemel Nu jij niet meer op deze aarde bent
Harry van de Loo
Samen gelachen, samen geleefd.
Alweer een paar dagen uit het oog,
nu voor altijd een speciale plaats in mijn hart.
we bewonderen je kracht die je leven gaf.
Moedig was je strijd. We gaan je missen…..
Herinner mij niet in sombere dagen, herinner mij in de stralende zon,
hoe ik was, toen ik alles nog kon. Een schitterend leven van ….jaren
Kwam plotseling tot bedaren. Elke dag was voor jouw een feest,
en toen was het stil……
Moeder, Met een zachte gloed kijk je me aan
Je “ziet” jouw kind, maar kunt haar niet verstaan
Ik pak je hand
Je stem klinkt verlamd
Je mijmert zachtjes voor je uit
Je wordt steeds zwakker
en langzaam ga je heen
Het nestje waar je warm werd verpleegd is nu koud en leeg
Als een musje zwak en teer val je op de aarde neer
Met nog een zachte hand een laatste streel
Als door het warme, mulle zand
ingezonden: Wilma Rissenbeek
En dan is het over…
Je hebt gedaan waarvan
je dacht dat het goed was
En al terugkijkend was het ook goed.
Je hebt de moed gehad om te kiezen,
Tijd was geen factor meer, levenskwaliteit wel.
Je had er niet voor gekozen…
Er zijn krachten, waar je toch niet van kunt winnen.
Maar er is wel een kracht die zit van binnen,
Die kracht hebt je gebruikt, beminnen
Je was er voor hem of haar,
En je hebt het afscheid moeten slikken
Terwijl je er zelf kapot van was
En het gevoel had in je verdriet te zullen stikken
mam, Een aantal maanden geleden
sliep jij voor altijd in.
het was voor jou het einde
en voor mij een moeilijk begin.
een begin van een periode
waarin ik ook de weg ben kwijt geweest,
soms angstig om me heen kijkend,
onzeker en bevreesd.
ik wil het graag goed doen
zoals jij dat het gewild,
bang voor het oordeel van anderen,
en vergetend jij was daar in mild.
ik mis je nu steeds.
en kan maar niet begrijpen
waarom dit moest gebeuren.
het antwoord krijg ik vast nooit
ik kan het verlies alleen maar betreuren.
ik zou altijd van je blijven houden zoals alleen een dochter kan
hoe kan het ook anders je was toch mijn mam.
onbekend
Als de donkere nacht van ‘t verdriet om ‘t verlies
je overkomt als een overval.
Als je in je leven verder moet zonder een bijzonder iemand
die een licht voor je was. Dan wordt je zoeker naar licht en troost
tastend als een blinde, beroofd van het licht.
(ingezonden femke)
Het is heimwee
dat zo zeer doet
en me doet terug verlangen
naar de tijd dat je er was voor mij.
Dat de dagen van je ziekte
best soms zwaar waren
ben ik niet vergeten.
Maar heimwee doet me zeggen:
Je was er nog,
ik kon je nog aanraken
ik kon nog met je praten
ik kon nog met je lachen
en ik kon nog met je zingen.
Het is heimwee dat me telkens
doet overlopen van verdriet
(ingezonden femke)
Boos dat ben ik ook, omdat voorbij is wat is geweest en nooit meer komt wat er had kunnen zijn.
We namen afscheid van onze droom. Die ging verloren, dat doet zo pijn.
Schrijver onbekend
Waarom moest het nou gebeuren?
moeten we afscheid nemen, het leven was zo fijn
nu zal ik voor altijd alleen zijn.
Waarom ben je niet gebleven? Waarom moest je dood?!
Je lag helemaal te beven je was in ademnood
Ik stond te huilen, Ik stond te roepen,ik stond…..
Waarom bestaat de dood?
Schrijver onbekend
Zal ik ooit weer gelukkig worden? Met iemand waar ik op bouwen kan?
Iemand zoals jij, die je door en door vertrouwen kan
Mijn hart doet zo’n pijn, nu je niet meer bij me bent
Mijn ogen zijn vochtig en rood
steeds moet ik aan je denken, want zonder jou, is mijn wereld dood
Schrijver onbekend
Al het levende is zinnig
hoe onbegrepen ‘t ook mag zijn
Of het blij is, droef of innig
of het onrust is of pijn
Zinnig is ons hopen, vrezen
de kleinste bloem in ‘t lage gras
Daarom zou het onzin wezen
als de dood onzinnig was
– Toon Hermans –
